Suzan Vos heeft last van psychoses en depressies en heeft zich ontwikkeld tot ervaringsdeskundige in de GGZ. Zij werkt voor het UMC Groningen als onderzoeksadviseur bij het RGOc en UCP en schrijft blogs op haar eigen website www.suzanheeftervaring.nl.
Na een lang behandeltraject met een reeks medicijnen, die niet aanslaan of vervelende bijwerkingen hebben, ben ik toch opgenomen op de Afdeling Psychosen. Ik heb psychotische verschijnselen en mijn depressie is zeer ernstig. Ik vind niets leuk meer, eet en drink nauwelijks en ben in een suïcidale en hallucinerende staat. Ze besluiten om elektroconvulsietherapie (ECT) toe te passen.
De ECT-arts vraagt nog: “ben je depressief, wat heb je?”
Ik zie er zeker weer te goed uit voor een depressief persoon dus wijs hem op mijn medische dossier. Als ik begin te huilen en mijn vriendin vertelt hoe ik mij echt voel concludeert hij al snel dat we een ECT gaan doen en dat ik naar de afdeling Depressie kom.
Ik sta ingeschreven voor opname op de afdeling Depressie
Het plan is dat ik 2 keer per week, in totaal 14 keer word behandeld met elektroshocks. Het is de beste behandelmethode bij de afdeling Depressie, begrijp ik hier; 50% kans op herstel door ECT en 3% kans op blijvend geheugenverlies.
Ik heb het zwaar, ECT is niet niks
Maar depressief en psychotisch is helemaal niet goed voor een mens heeft mijn psychiater ooit eens tegen mijn vriend gezegd. Alle medicatie heb ik afgebouwd en de ECT komt dichterbij. Ik heb een raar onbestemd gevoel en ben de hele dag zenuwachtig. ECT is net zo zwaar als een operatie: je gaat onder algehele narcose en krijgt een gesimuleerde epileptische aanval. Ik zit op een moeilijk punt nu, maar ik heb geen keus. Mijn emoties gaan heen en weer.
Vandaag heb ik de pre-screening bij Anesthesie in het ziekenhuis
Eerst wegen en meten, daarna een hartfilmpje en een gesprek met de arts. Ik sta na een half uur weer buiten. Zenuwachtig loop ik weer terug naar mijn kamertje in het Universitair Centrum Psychiatrie (UCP). Mijn collega van het netwerk psychotische stoornissen is erg positief over haar ervaring met ECT, dat moet ik in gedachten houden. ‘Het komt goed’, zegt zij.
Mijn eerste ECT behandeling is heftig
Midden in de nacht word ik van schrik wakker. Heb ik gegeten? Ik moet nuchter blijven voor de ECT. Voordat ik vertrek neem ik op verzoek twee paracetamol, tegen eventuele hoofdpijn. Mijn man komt me ophalen. We wachten in de hal van het UCP op het witte busje, samen met vier andere patiënten. We worden naar het UMCG gebracht en begeleid door een verpleegkundige. Ze is de hele tijd bij ons en beantwoord al onze vragen. Fijn! Daar aangekomen wordt ons bed aangewezen, in de speciaal voor ons gereserveerde ruimte, en kan ik me omkleden in de blauwe ziekenhuispyjama. Ik blijk allergisch voor die ziekenhuispyjama. Ik krijg overal rode vlekken. Het infuus wordt geplaatst, gevolgd door het aanbrengen van ‘stickers’ (sensoren voor de ECT) op mijn buik en hoofd. Op de Operatie Kamer spuiten ze een pijnlijke vloeistof in het infuus en daarna plaatsen ze een zuurstofkapje op mijn gezicht en dienen ze het slaapmiddel toe. Ik val in slaap.
Na de sessie word ik huilend en gedesoriënteerd wakker
Ik raak in paniek, maar gelukkig staat mijn man voor mij. Als het na een tijdje beter gaat word ik op m’n bed terug gereden naar de ruimte waar mijn kleren liggen. Daar moet ik wat eten en drinken, om te laten zien dat ik niet misselijk ben, en dan kunnen m’n kleren weer aan. Mijn man en ik worden opgehaald in een trolley, om vervolgens terug te rijden naar de afdeling van het UCP. Op de afdeling slaap ik anderhalf uur en neem ik een douche. Ik heb een hoofdpijn en spierpijn in mijn linker kuit. Voel me weeïg en heb geen zin in kibbeling, die op het menu staat.
‘Mevrouw Vos, u mag op het eerste bed
Dat is gunstig, want dan ben ik als eerste aan de beurt. Ik word daarna direct naar de O.K. gebracht en het infuus word geplaatst. De verdovende vloeistof wordt toegediend en val ik in een diepe slaap. Ik heb een kalmerend pilletje gekregen, dus ik wordt rustiger wakker en mag al snel naar de uitslaapkamer. Daar eet en drink ik wat, doe mijn kleren weer aan en dan worden we weer teruggebracht naar de afdeling. Om 10:00 uur ga ik al weer richting de arbeidstherapie in het UCP. De patiënten van mijn afdeling verbazen zich; ‘ben je zo snel weer terug?’
Weer ECT
Omkleden, stickers plakken en rollen in het bed naar de O.K. Daar aangekomen heb ik weer een heel nieuw behandelteam. “Moeilijk te prikken?, vraagt de anesthesist. “Ja!”, antwoord ik. Ik heb veel blauwe plekken van het infuus (mis)prikken. “Eerst een warme deken dan maar,” zegt ze. Het daadwerkelijke infuus prikken gaat nu goed. Dan een zoutoplossing erdoor en daarna het verdovende middel. Terug op de afdeling komen ze op mijn kamer en vertellen dat ik nu al drie keer bij de verpleging ben geweest om te vragen of ik alleen weg mag naar stad. “NEE, dat mag niet na de ECT.”
“Heb je last van geheugenverlies?” vragen ze aan mij.
Ik mis mijn kinderen en mijn man
Ik ben dit keer bilateraal ‘geshockt’ (aan beide zijden), omdat de vorige shocks niet optimaal waren. Nadat ik bijgekomen ben gaat mijn man weer weg, zijn werk gaat door, het leven gaat door. Ik doe nog even een dutje met het infuus in mijn arm. Boterhammetje eten, drinken en dan naar de afdeling terug. Zo gaan de ECT’s en de weken voorbij…
We zijn blij verrast door de score van de depressietest
Een dag na de zevende ECT heb ik een gesprek met de arts-assistent. Ik scoor nu 44 in plaats van 78 op de depressietest. Dat is een grote verbetering. Voel ik me al iets beter? Ja. Ik heb meer zin om dingen te doen en zelfs zin om naar huis te gaan. Er is meer dan alleen kleuren op mijn kamertje. Ik ben zeker vooruit gegaan.
Het gevoel van wegzakken door de narcose is heel erg fijn
De volgende ECT kijk ik uit naar het ‘in slaap vallen’. Een zwaar gevoel in nek en hoofd en weg ben ik… een verslavend gevoel. Na al die behandelingen ben ik de kluts wel helemaal kwijt. Ik weet niet meer waar ik ben en wat ik hier doe in het ziekenhuis. Depressie…?? Ziekenhuis…?? Waarom…?? Terug op de afdeling ben ik nog steeds de kluts kwijt. Ik kan mijn kamer zelfs niet meer terugvinden.
Ze zeggen allemaal dat het veel beter met me gaat
Na 14 behandelingen heb ik sterk het gevoel dat ik naar huis toe wil. Ik wil graag in mijn vertrouwde omgeving zijn. De depressie is verminderd en ik heb geen psychotische klachten meer. Mijn geheugenklachten zijn toegenomen, dus ik mag mijn behandeling niet afmaken. Maar mijn depressietest is goed genoeg om naar huis te mogen.
Het is fijn om weer thuis te zijn
In huis merk ik dat ECT de depressie en de psychose, maar ook mijn geheugen heeft gewist en dat het hersteltraject hier begint.
“Ik heb het gevoel dat ik weer opnieuw moet leren lopen. Maar dat lukt steeds beter.”
17 Replies to “Elektroconvulsietherapie (ECT) helpt echt goed”
Mooie en indrukwekkende beschrijving van ECT, fijn dat het, ondanks bijwerkingen, blijkbaar wel een positief effect heeft gehad! Sterkte bij het verdere herstel!
Bedankt voor je reactie en het lezen van mijn blog! Groet redactie (Suzan)
Sterkte, ik ben er door opgeknapt, het wordt echter nooit meer t zelfde.
Ikwens jou en de jouwen een fijne toekomst!!
Liefs, Erna
Bedankt! Groet Suzan
Is dat waar dat je nooit meer de oude wordt? Mvg, Erik (ECT-patiënt)
Beste Erik
Ik ben er goed door geholpen. Niet zozeer de oude geworden maar een nieuwe Suzan met weer levensvreugde en nieuwe kansen.
Met vriendelijke groet,
Suzan Vos (www.suzanheeftervaring.nl)
Hoi Suzan,
Fijn dat de ECT behandelingen jou hebben geholpen. Ik heb nu zelf een ECT behandeling per week, bilateraal. Het helpt goedd tegen depressie, maar ik heb wel veel last van geheugenverlies,
Groetjes, Eric
Beste Eric
Bedankt voor je reactie. Succes met de behandelingen. Het heeft mij erg goed geholpen. Ik ben een nieuw mens geworden met nieuwe kansen en levensvreugde.
Met vriendelijke groet
Suzan Vos (www.suzanheeftervaring.nl)
Wat heb je je ECT proces mooi beschreven en zie overeenkomsten. Ik heb ook deze behandelingen (+60) gehad en ik heb nu geen psychotische depressie meer. In maart 2019 heb ik mijn laatste ect gehad en woonde een week weer thuis na een opname van bijna 1,5 jaar. Ik kon mijn leven weer gaan opbouwen en in vrijheid genieten. Ik heb helaas waarschijnlijk blijvende geheugenverlies. Ik ben ongeveer 10 jaar kwijt van mijn geheugen, maar ik heb hier mee leren leven en zo met deze wetenschap zou ik weer voor ect kiezen. Ik kan weer positieve gedachtes hebben en vooral genieten en leven mooi, interessant en fijn vinden. Het was bizar, maar oh wat was dit mooi.; ik zag en hoorde de draaioorlog voor de Hema in dezelfde stad als UCP. Ik kon weer ervaren en ik vond het wel leuk en wilde meer. Ik kon zo ook een positieve draai aangeven om ermee om te gaan. Ik kon mijn boeken opnieuw lezen, films opnieuw kijken, mijn spullen bekennen, koken en meer. Natuurlijk is geheugenverlies ook k#t, erg frustrerend, verdrietig en raak je in de wie je nu eigenlijk bent en heel wat andere vragen. Ik durf eerlijk te zeggen dat ik zonder ect nu dit niet aan het typen was.: de ect geeft je ook de kracht om het geheugenverlies te accepteren zoveel en zoveel meer. Ik ben nog wel dezelfde persoon als zonder geheugenverlies, maar zoveel sterker en levend.
Ik ben stiekem ook benieuwd hoe het met jou, hoe gaat het nu met je psychische klachten, hoe is het met je geheugenverlies?
Bedankt voor je reactie. Op mijn website kun je meer vinden over mij: http://www.suzanheeftervaring.nl
Het gaat erg goed, ook met mijn geheugen ondanks dat ik wel een stuk kwijt ben rondom mijn opname en ECT.
Met vriendelijke groet, Suzan Vos
@Susan Vos. Vraagje: Is er iemand die door geheugen verlies niet meer weet wie zijn kind is. Mijn dochtertje is daar namelijk heel bang voor. Bedankt alvast.
Die ken ik niet, mvg Suzan Vos
Ach gossie’ ik ken niemand maar uw vraag grijpt mij aan.
Samen filmpjes maken van Julie voor de ECT kan haar misschien iets gerust stellen en die later samen kijken
Het hangt ook af van haar leeftijd en de band met anderen naast mama.
Hallo Suzan,
Binnenkort krijg ik mijn eerste ect behandeling.Jou verhaal te lezen geeft me hoop op herstel.Ik vindt het allemaal een btje eng.Ik hoop dat het nog steeds goed met je gaat.
Vriendelijke groet Karin Bonhof
Dag Karin
Dank voor je bericht en veel sterkte toegewenst. Op mijn website vind je meer verhalen van mij. http://www.suzanheeftervaring.nl
Groet, Suzan
Hallo Suzan,
Ik heb van de week mijn 4e ect gehad.,ik werd een btje hyper wakker.Ik voel me tussen de ect”’s wisselend gisteren had ik een superdag kon alles aan weer gelachen ik was zo blij,gelijk plannetjes maken in mijn hoofd
Vanochtend ging her niet oke ,gelijk weer in zak en as wat vind ik dit allemaal moeilijk..Hopelijk bij jou alles oké groet Karin
Veel succes Karin met alles. Het is een moeilijke weg begrijp ik…
Groetjes Suzan
Ik heb ook ECT zitten te overwegen, echter ik vind het allemaal nogal wat! Ik mag er (gelukkig) nog niet aan beginnen van mijn psychiater. Ze hanteren een heel behandelprotocol wat er gewoonlijk zo uit ziet: 2 SSRI’S -> SNRI (venlafaxine/duloxetine) -> TCA -> Lithium Carbonaat -> MAOi’s en dan pas ECT. In miin geval kreeg ik ook nog middelen uit de antipsychotica groep en diverse benzo’s. Benzo’s helpen mij nog het beste tegen mijn suïcidale depressie tot nu toe. Qua antidepressiva heb ik reeds Escitalopram, Paraxotine en Duloxetine gebruikt. Alles zonder echt resultaat! Morgen ga ik met een TCA beginnen en ik hoop echt dat dat me wel gaat helpen! Want ik zit al bijna een jaar in deze suïcidale depressie en het schiet allemaal niet op ondanks alle gesprekken (ben opgenomen inmiddels sinds 5 weken) en medicatie die geprobeerd is. Zo hebben ze me heel lang op Duloxetine en Paraxotine laten zitten terwijl het niks deet! Lekker iemand door laten lijden terwijl er al misschien een middel was geweest dat wel zou helpen! Mag nu pas naar bijna een jaar naar een TCA! Daar ga ik morgen mee beginnen. rTMS ook al voorgesteld aan mijn psychiater omdat dit veel veiliger is dan ECT met vergelijkbare effectiviteit, maar hij zei dat ECT de voorkeursbehandeling is boven rTMS met al zijn risico’s! Nou dan denk je echt bij jezelf hoe krom kan het zijn?! Mensen vraag a.u.b. eerst om rTMS (wordt bij therapie resistente depressie volledig vergoed) want het is veel veiliger, minder ingrijpend met algemeen ook een goed resultaat!
Ook een middel wat vaak wordt overgeslagen bij depressie wat mogelijk zou kunnen helpen is Bupropion, vooral nadat alle reguliere AD’s hebben gefaald. Bupropion werkt op Dopamine en noradrenaline, sommige depressies worden namelijk veroorzaakt door dopaminetekort ipv serotonine. Als je op drugs.com kijkt zie je dat Bupropion behoorlijk hoog scoort voor depressie. 70% tevredenheid met bijna 1300 stemmen. Makes you think….