Ineke is bekend met complexe PTSS, met daarbij dwang, een eetstoornis, depressies en niet aangeboren hersenletsel.
Overleven
Ik kamp al meerdere jaren met PTSS klachten, dwang, een eetstoornis en depressies. Daarnaast ben ik bekend met niet aangeboren hersenletsel. Maar ondanks deze ‘beperkingen’ heb ik er altijd hard voor geknokt om zo normaal mogelijk te kunnen meedraaien in de maatschappij. Dit was eigenlijk altijd een soort overleven voor me. Bovendien heb ik jarenlang voor mijn zieke moeder gezorgd en voor mijn partner die terminaal ziek was. Ik had altijd zorgen, waardoor ik niet aan mezelf toe kwam.
Ik sta er alleen voor
Toen ik mijn partner leerde kennen in 2006 was hij heel erg ziek. De prognose was dat hij niet beter zou worden, het zou zelfs steeds wat slechter met hem gaan. Toch heb ik de keuze gemaakt om met hem door het leven te gaan. We hebben drie jaar een relatie gehad, waarin hij veel ziekenhuis opnames heeft gehad. Vooral de opnames op de intensive care waren erg ingrijpend en traumatisch voor mij. Zeker gezien mijn ervaringen met mijn ernstig zieke moeder die ik nooit anders heb gekend dan ziek.
Als klein meisje was ik al gewend dat het leven niet vanzelfsprekend was en vooral gezondheid niet. Bovendien maakte ik als jong kind een zeer nare ervaring mee en later op 19-jarige leeftijd ook iets heel heftigs. Dit heeft mijn leven echt veranderd, maar op een of andere manier ging ik maar altijd gewoon door. Dus achteraf gezien was ik vanaf die tijd al aan het overleven.
Toen mijn ouders anderhalf jaar na elkaar overleden en mijn partner vier jaar later, kwam ik op mijn dieptepunt. Mijn aller dierbaarsten vielen weg en vooral ook de veiligheid die ik voorheen bij mijn ouders vond. Ik stond er nu helemaal alleen voor.
Op zoek
Na enige tijd leerde ik een lieve man kennen. Dit had ik nooit meer verwacht na het overlijden van mijn vorige partner. Deze lieve man was er voor mij, maar kon uiteraard niet al mijn problemen oplossen. Zeker mijn complexe trauma ’s niet. Ik voelde me niet begrepen door de hulpverlening, wat me diep raakte en vooral kwetste. Ik ben toen zelf op zoek gegaan naar wat kon me helpen om van altijd overleven naar stukje leven te kunnen gaan.
Van overleven naar leven
Ik kwam uit op een buddy hulphond, want honden ik ben gek op honden. Ik besloot hier werk van te gaan maken. Ik zat middenin een pittige tijd en sliep slecht. Toen ik ’s nachts weer eens niet kon slapen, zag ik op internet een Spaanse zwerfhond. Deze hond was door iemand achtergelaten en had zichzelf in leven gehouden, net als ik. Toen wist ik: deze hond hoort bij mij!
Ik noemde hem Willy, naar mijn overleden moeder. Willy is vanuit Spanje bij mij thuis gekomen op 5 december 2015. Dit was mijn mooiste Sinterklaasdag ooit. Al gauw zijn we samen begonnen met de opleiding tot buddyhond. Na een tijd van veel samen oefenen en trainen zijn we hiervoor geslaagd.
Vanaf dat moment ben ik van altijd overleven naar leven gegaan. Zelfs de moeilijkste dingen doe ik nu, al is het nog zo spannend. Ik wil ervoor gaan! Willy gaat overal met me mee naar toe, ook naar mijn vrijwilligerswerk en naar mijn ziekenhuisbezoeken. Overal waar ik ben, is Willy ook. Ik heb uiteraard nog wel moeilijke momenten, maar ik ga ze niet uit de weg. Dankzij mijn hond durf ik ze nu aan te gaan!
Wat geen enkele therapeut lukte is mijn hond wel gelukt: hij heeft me mijn leven teruggegeven en hij begrijpt me zoals ik hem begrijp.
